Door Anoniem op
Op 30 september aanstaande neemt Sanne Visser deel aan de Canicross wedstrijd in Boschoord georganiseerd door Canicross Nederland. Zij doet mee in de categorie steppen.
Hoe ben je begonnen met Canicros?
Dat was met mijn eerste hond. Ik zocht naar welke leuke activiteiten je kunt doen met je hond en ik vond ontzettend veel mogelijkheden, maar eigenlijk waren die allemaal op de hond gericht en niet op de baas. Toen ben ik me gaan verdiepen in de Canicross sport en omdat hardlopen voor mij nog wat hoog gegrepen was, ben ik begonnen met steppen. Dat was makkelijker, dacht ik toen. Ik heb een step gekocht en ben gaan oefenen. Mijn hond wist eigenlijk al meteen wat hij moest doen: vooruit rennen.
Dat was met mijn Dalmatiër Duke. Inmiddels heb ik er een herplaatser bij, een Weimaraner, en die heet Flip.
In het begin viel het me best nog tegen op de step. Ik ben toen toch maar gaan hardlopen om mijn eigen conditie op te bouwen. Daardoor werd ik ook beter in steppen.
Met Flip doe ik nu mee met steppen en met Duke hardlopen. Ik doe Cani Trails en Canicross, ongeveer 1 a 2 wedstrijden per maand. Over een zomer genomen zijn dat 10 wedstrijden. Met Duke ren ik niet als het warmer is dan 15 graden, maar hij rent heel explosief en wel 25-30 kilometer per uur. Flip is 13 kilo zwaarder een stuk sneller; hij rent 30-40 kilometer per uur.
Hoe train je voor de wedstrijden?
Ik ga twee keer in de week crossen met de honden; 1 keer bij Hermien en dan doen we ook interval training, core training en looptechniek. En 1 keer in de week ga ik zelf hardlopen, langere en kortere afstanden. Lang is dan een afstand van 20 kilometer in een tempo van 10 kilometer per uur. Soms doe ik ook explosieve trainingen dan doe ik een kilometer sprinten en 500 meter lopen. En voor wat betreft de honden: als ze geen zin hebben dan ga ik alleen. In de winter trainen we het hardst samen.
Wat doe je na een wedstrijd of training?
Na de training of een wedstrijd krijgen de honden een speciaal eiwitrijk koekje. Ik geef ze nooit meteen eten want daar kunnen ze een maagtorsie van krijgen. Voor mezelf neem ik thee mee in een thermoskan en voor de honden een thermos met lauw water. Koud water na een wedstrijd of training is niet goed voor ze. En in de winter dragen ze een jas. Dat klinkt heel stom, maar het is wel fijn bij een training want als we dan stil staan, lopen ze geen risico op hypothermie. Het is een warme jas met infrarood. Zodra ze in de auto zitten en de auto een beetje op temperatuur is doe ik de jas uit. Thuis krijgen ze een speciale vissoep voor honden en rauw vlees.
Als supplementen krijgen ze een poeder op basis van Wierookboom (Boswellia serrata), Damiana (Turnera diffusa), Echte guldenroede (Solidago virgaurea), Schietwilg (Salix alba), Zwarte bes (Ribes nigrum), MSM (Methylsulfonylmethaan), Glucosamine sulfaat, Chondroïtinesulfaat, Magnesium citraat, Kaliumchloride, Fosfor (calciumfosfaat) en daar reageren ze super op. Ook krijgen ze na een zware training een activerende druppel op basis van Duivelsklauw (Harpagophytum), Heermoes (Equisetum arvense), Vleeskleurige passiebloem (Passiflora incarnata), Zwarte bes (Ribes nigrum).
De Dalmatiër is gevoelig op urinewegen dus hij krijgt een fytotherapeutische druppel op basis van Echte guldenroede (Solidago virgaurea) en Lespedeza sieboldi (Struikklaver) en een Omega-3 visolie en daardoor kan hij ook weer vers vlees eten in plaats van zijn dieetbrokken. Hij krijgt er een mooie vacht van, hij ziet er goed uit en is fit.
Heb je een bepaald ritueel voorafgaand aan de wedstrijd?
Eigenlijk zo min mogelijk zenuwen proberen te hebben want anders denken de honden “hé, we gaan wat geks doen vandaag”. Ik straal uit dat ik er zin in heb en dan hebben zij dat ook. Baasje vrolijk, hond ook.
Hoe ontspannen jullie?
De Dalmatiër ligt graag languit op de bank en Flip de Weimaraner wil graag overal mee naar toe. De Weimaraner is sinds begin april bij ons. Het zijn twee reutjes en ze moesten even aan elkaar wennen, maar nu zijn ze de beste maatjes een blije honden.
Eigenlijk hebben we Flip erbij voor mijn partner, want hij werd ook enthousiast over het Canicrossen.
Wanneer ben je begonnen met Canicrossen?
In de winter van 2016 kocht ik mijn step. In november 2017 ben ik begonnen met hardlopen en in februari 2018 rende voor de eerste keer 20 kilometer. Zelf gebruik ik – net als de honden – een supplement met Damiana (Turnera diffusa), Echte guldenroede (Solidago virgaurea), Schietwilg (Salix alba), Wierookboom (Boswellia serrata), Zwarte bes (Ribes nigrum), Vitamine A (Retinol), Vitamine B1 (Thiamine), Vitamine B2 (Riboflavine), Vitamine B3 (Niacine), Vitamine B5 (Pantothenaat), Vitamine B6 (Pyridoxine HCl), Vitamine B12 (Cobalamine), Foliumzuur (Vitamine B11), PABA (para-aminobenzoëzuur), Biotine (Vitamine B8), Choline (-bitartraat), Vitamine C (L-ascorbinezuur), Citrus bioflavonoïden, Vitamine D (Calciferol), Vitamine E (d-alfa-tocoferol), Magnesium citraat, Calciumcitraat, Kaliumchloride, Fosfor (calciumfosfaat), Zink-L-Methionine, IJzer (-fumaraat), Mangaan (-sulfaat), Jodium (kaliumjodaat), Selenium (-L-methionine), Koper (-aminozuurchelaat), L-Arginine, L-Glycine, L-Methionine, MSM (Methylsulfonylmethaan), Glucosamine sulfaat, Chondroïtinesulfaat, L-Cysteïne, Bamboe-extract, Himalayazout, Bentonite-Montmorillonite, Appel concentraat (Malus silvestris) ter ondersteuning van mijn spieren.
Daarnaast neem ik L-lysine, omdat ik een zeldzame medische aandoening heb waardoor soms mijn ooglid en delen in mijn gezicht ineens opzwellen. Daar loop ik voor bij een ziekenhuis dat hier onderzoek naar doet, want wat ik heb komt bijna nooit voor. Ik ben een uniek geval. Ik heb het al vanaf dat ik 8 jaar was. Door mijn medicatie aan te vullen met L-Lysine houd ik mijn weerstand op peil en heb ik er nog maar 1 of 2 keer per maand last van.
Welke tip kun je beginnende Canicrossers meegeven?
Lees je vooral goed in voordat je begint. Kijk, observeer en motiveer je hond. Het is heel moeilijk om informatie te vinden over steppen en bikejoring. Je kunt het beste contact maken met steppers of bikers en het laten uitleggen. Als je nog niet in dat wereldje zit, is het moeilijk om informatie te vinden en er mee te starten. Vanzelfsprekend mogen mensen ook contact met mij opnemen!
Sanne Visser werkt in Dierenkliniek Wolvega voor Paarden. Ze is daar de vliegende keep; van receptie tot operatiezaal, stalpatiënten en poli.
