Door Irene op
In het opiniestuk ‘Castratie en sterilisatie van de hond: een duivels dilemma’ schreef ik vorig jaar: "Ook ik heb het antwoord niet, maar wel ben ik door mijn ervaring met mijn eigen teven terughoudend geworden. Mijn Ridgeback Riba heb ik na de sterilisatie snel oud zien worden: ze werd in korte tijd grijs en stram en kreeg last van incontinentie. Mijn andere Ridgeback Zari kampt met schijnzwangerschap, waar ze niet heel erg onder lijkt te lijden. Zolang dat het geval is laat ik haar intact, maar of ik daar gelijk in heb? Het is en blijft een dilemma."
4 x loops in één jaar, dat is teveel
De meeste honden worden gemiddeld twee keer per jaar loops. De oerhonden en primitieve hondenrassen of kruisingen met de wolf (zoals de Saarloos wolfshond) zijn een uitzondering. Deze honden worden maar één keer per jaar loops, meestal in de periode late winter tot vroege voorjaar.
Maar mijn lieve Zari werd in de periode augustus 2017 tot en met juli 2018 wel 4x loops, elke keer gevolgd door een schijnzwangerschap. Dat is echt teveel voor een hond, want het kost zoveel energie, geeft onrust en put uit. Tijdens de schijnzwangerschap die daar op volgt is ze lastig, slomer en loopt ze de hele nacht te janken totdat ze bij ons in bed mag… Omdat een teef niet zoals een mens een overgang heeft en haar hele leven loops blijft worden, en dus levenslang vruchtbaar, ben ik me maar eens gaan verdiepen in de mogelijkheden van castreren.
Sterilisatie of castratie?
Bij het onvruchtbaar maken van een dier worden de termen castratie en sterilisatie door elkaar gebruikt. Steriliseren is het woord voor het afsluiten van de eileiders of zaadstrengen. Castreren betekent het verwijderen van eierstokken of teelballen. De term steriliseren wordt vaak gebruikt als het gaat over het onvruchtbaar maken van een teef. Maar omdat in de praktijk echter altijd de eierstokken worden verwijderd, is het dus eigenlijk een castratie.
Vroeger werden de eierstokken altijd verwijderd via een buiksnede, tegenwoordig gaat het steeds vaker via een kijkoperatie, een laparoscopie. Na het bestuderen van de twee mogelijkheden en in overleg met de dierenarts, koos ik voor Zari voor een laparoscopische castratie. Overigens was deze dierenarts ook overtuigd van de voordelen en werkte zij alleen met laparoscopie. Voor een castratie via een buikoperatie had ik een andere dierenarts moeten kiezen. Een kijkoperatie heeft volgens mij de volgende voordelen ten opzichte van een ‘normale’ buikoperatie:
- een beter overzicht van de buikorganen door gebruik van een camera
- minder narcose
- 2 à 3 kleine gaatjes van 0.5-1 cm i.p.v een buikincisie van 5- 10 cm
- minder pijn na de operaties en een sneller herstel
- geen uitwendige hechtingen (geen kap of kraag!)
- minder kans op complicaties zoals nabloeden of wondinfectie
Hoe gaat een laparoscopische castratie? 
Het weghalen van de eierstokken en indien nodig ook de baarmoeder met laparoscopie(kijkoperatie) is een buikoperatie via 2 of 3 kleine gaatjes. De dierenarts hoeft niet met zijn/haar handen in de buik van het dier de eierstokken te pakken, naar buiten te trekken en daar af te binden. Hierdoor is de belasting voor de teef en de kans op infectie minimaal.
De scoop is een dunne en flexibele slang met een lichtbron en een camera. De buikholte wordt gevuld met medisch gas. Hierdoor krijg je een holle ruimte om in te kunnen werken. Vervolgens wordt de scoop via een gaatje van 5 mm ingebracht. Op een monitor wordt een scherp beeld verkregen van alle organen. De eierstokken worden bekeken en de baarmoeder wordt gecontroleerd.
Via andere gaatjes worden de andere instrumenten ingebracht. De eierstokken worden afgeknipt en met een soort brandertje worden de bloedvaten van de eierstokken dicht gemaakt. Als alles is afgeknipt wordt de eierstok via het gaatje verwijderd. Bij Zari waren de eierstokken nogal groot en actief, waardoor ze niet door het kleine gaatje konden. Het sneetje is daarom iets groter gemaakt.
Goed herstel
Zari had een uurtje de tijd nodig om uit te slapen na de laparoscopie. Dezelfde avond liep ze al weer vrolijk te kwispelen en te wandelen. De nacht mocht ze naast ons bed slapen en bleef ze heerlijk rustig. Voorlopig heeft ze een mooi petshirt aan voor de zekerheid, zodat ze niet aan haar drie kleine hechtinkjes gaat likken of trekken.
Natuurlijk een beetje honingzalf erop voor snel herstel van de plekjes en ik ondersteun haar met druppeltjes op basis van Saffraan (Crocus sativa), Vleeskleurige passiebloem (Passiflora incarnata), Hop (Humulus lupulus) en druppels op basis van Zwarte bes (Ribes nigrum), Madeliefje (Baaellis perennis), Valkruid (Arnica montana) en Wijnruit (Ruta graveolens). Vanmorgen heeft ze al een grotere wandeling gemaakt en alles ziet er goed uit.
Natuurlijk heeft deze ingreep gevolgen voor de hormoonhuishouding, wellicht effect op haar gedrag en de consequentie dat ze iets zwaarder kan worden en haar vacht minder gaat glanzen. Gelukkig heb ik met voeding en supplementen invloed op die laatste twee. Dat ik hier zo tegenop heb gezien… de behandeling en het snelle herstel direct erna, het viel me reuze mee!
