Door Adrienne op
De variant EHV-2 van het Equine herpes virus (EHV) is een Herpes Simplex virus. Deze variant is redelijk onbekend maar komt wel degelijk voor bij paarden. Dit stelt Nienke Reede, Veterinair Natuurgeneeskundige en optometrist, dit voorjaar in een lezing bij de BCND. Vooral in die laatste hoedanigheid merkt zij dat de diagnose EHV-2 niet vaak wordt herkend. L-Lysine speelt een belangrijke rol bij de behandeling.
Equine herpes virus
Er bestaan bij paarden wel vijf verschillende typen van het Equine herpes virus. Elke variant veroorzaakt specifieke aandoeningen. De meest bekende varianten zijn EHV-1 en EHV-4, die beide rhinopneumonie kunnen veroorzaken. Hierbij komt EHV- 4 het vaakst voor met slechts wat verkoudheidsverschijnselen en koorts als belangrijkste symptomen. Is EHV-1 de veroorzaker van de rhino dan zijn de gevolgen veel ernstiger: het kan leiden tot abortus, neonatale sterfte of de neurologische ziekte EHM (Equine Herpesvirus Myelo-encephalopathie) veroorzaken. Het EHV-1 komt gelukkig veel minder vaak voor dan het EHV-4, welke bijna uitsluitend rhinopneumonie veroorzaakt.
De variant EHV-2 virus is een variant die minder bekend is bij paardenbezitters. De verschijnselen richten zich op het oog en worden vaak niet als een besmetting met het herpes simplex virus herkend.
EHV-2 richt zich op het paardenoog
Symptomen van paarden die besmet zijn door het EHV-2 virus zijn: lichtgevoeligheid van het aangetaste oog, het hebben van een traanoog en roodgekleurde slijmvliezen. Het paard paard kan schrikkerig zijn of kan ineens moeite hebben om vanuit de stal naar buiten te gaan. Dat laatste in de gevallen als het dier lichtgevoelig is geworden.
De diagnose kan worden gesteld door middel van fluoresceïne. Dit is een kleurstof die wordt opgelost in de traanvloeistof op het oog. Vervolgens wordt deze traanfilm met blauw licht bekeken. De herpesinfectie kenmerkt zich door takvormige afwijkingen in het hoornvlies. Deze herpes-tak kleurt dan groen aan.
De diagnose wordt niet altijd even snel herkend, omdat de symptomen van de herpesinfectie soms lastig te onderscheiden zijn van andere hoornvliesontstekingen.
Behandeling met L-Lysine
De behandeling bestaat uit het optimaliseren van de weerstand van het dier.
Het paard dient langere tijd ondersteund te worden met probiotica, Omega-3 olie en L-Lysine. De meest in het oog springende werking van L-Lysine is de werking tegen virale infecties.
Bij EHV-1 en EHV-4 wordt L-Lysine al langere tijd ingezet met goede resultaten, omdat dit aminozuur een remmende werking heeft op de replicatie van herpesvirussen. Ook bij EHV-2 is het belangrijk dit aminozuur toe te voegen aan de behandeling.
L-Lysine werkt synergetisch, maar tegengesteld aan L-Arginine. Dit laatste zit veel in haver en volle granen. Uit onderzoek blijkt dat Arginine stimulerend en L-Lysine remmend werkt op de groei van herpesvirussen. Arginine en Lysine beconcurreren elkaar bij de opname vanuit het darmkanaal. Wanneer er een overmaat aan L-Lysine is, dan zal de opname van Arginine effectief verminderen. Zonder Arginine kan het herpesvirus zich niet vermenigvuldigen en zo wordt de replicatie van virusdeeltjes onder controle gehouden en ziekte voorkomen.
Bij ernstige Herpes Simplex Keratitis is corneatransplantatie ook een mogelijkheid. Deze operatie brengt wel risico's met zich mee.
Goed werkend immuunsysteem
Reede pleit ook voor het belang van een goed werkend immuunsysteem bij een virusinfectie zoals bij een besmetting met EHV-2. Het is de basis van gezondheid en ondersteunt het herstel. Reede: “Daarom combineer ik de inzet van L-Lysine met probiotica en een Omega-3 olie. Probiotica voor een gezonde darmflora en daarmee een goede darmweerstand. Een Omega-3 olie omdat dat de celmembranen versoepelt en ervoor zorgt dat de processen in het lichaam gemakkelijker verlopen. Hiermee ondersteun je ook het immuunsysteem. Daarnaast werkt Omega- 3 ontstekingsremmend en kun je proberen de ontstekingen in het hoornvlies, veroorzaakt door het virus, helpen te verminderen.”
Advies
Voor persoonlijk advies en vragen over EHV kun je het best contact opnemen met je dierenarts. Hij/zij kan advies geven dat afgestemd is op jouw situatie en helpen een gezondheidsplan op te stellen.