In gesprek met... Soe Topçuoglu

Door San op 25 augustus 2018

In deze nieuwe rubriek "In gesprek met..." interviewt onze collega Sandra - projectmanager Paard - collega's, therapeuten, dierenartsen en grootheden in de paardenwereld over diverse onderwerpen en 'hete hangijzers'. In deze blog interviewt Sandra haar NML collega Soe.

Soe was pas een paar jaar oud toen zij voor het eerst op een muilezel zat. Soe groeide op hier in ‘t Gooi en met haar vriendinnetje Donna kwam zij voor het eerst op een manege, waar Donna rijlessen kreeg. Ook Soe ging dit doen, maar de paarden daar waren te heftig en te groot, dus verloor zij al snel haar interesse en stopte. Later verhuisde zij naar Almere Haven, waar zij toch weer op een manege terecht kwam, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Daar was zij dagelijks te vinden, werkte hard, gaf kinderlesjes in ruil voor extra uren zelf rijden tot zij op een dag aankwam en ontdekte dat haar lievelingspony “zomaar” weg was. Dat was een vreselijke klap natuurlijk!

Soe nam toen een besluit: zij ging sparen voor een eigen paard, en op haar 20ste kwam de eerste KWPN’er Ginger bij haar. Soe reed in alle takken van de paardensport, tot en met Western aan toe, maar onderhield zichzelf met “gewoon” werk, want werken in de paarden levert niets op, dus bleven paarden haar grote hobby, maar niet haar werk. Tot zij op een groot keerpunt in haar leven kwam, en alle signalen haar wezen naar een richting: hoefsmid worden. Zij deed de opleiding en liep haar stage bij Dierenkliniek Emmeloord, bij de beste leermeester die zij kon bedenken: Hans van Maurik. Zij slaagde met de beste cijfers van haar klas, en ging als hoefsmid aan het werk. Helaas bleek het fysiek niet vol te houden, waardoor zij na 10 jaar toch moest stoppen. Inmiddels had zij Irene Rol van NML health leren kennen toen zij haar paarden bekapte, die haar een baan aanbood. Op dit aanbod ging zij graag in, en zo is zij al weer ruim 10 jaar werkzaam bij NML. Haar kennis en ervaring met paarden is van grote waarde. Voor ons, maar zeker ook voor onze klanten. Ook ik mag Soe wat vragen stellen.

Wat is volgens jou het grootste misverstand over hoeven?

Soe: “Dat de meeste paarden op ijzers zouden moeten. Als een paard alleen op een manege wordt gereden, dan is dat vaak helemaal niet nodig. Je moet er wel als eigenaar tegen kunnen dat er af en toe een klein stukje af kan breken, maar als beslaan niet nodig is, waarom zou je het dan doen? Mensen moeten het per paard bekijken, wat doe je ermee, op welke ondergrond wordt het dier gebruikt en wat is de kwaliteit van de hoeven.“

Hoe zit het met schimmelinfecties/ rotstraal en het schoonhouden van de hoeven?

Soe: “Als paarden veel op stal staan, is de kans op mest en urine in de hoef groter dan als zij buiten lopen. Dit is geen probleem zolang er geen wondjes of gaatjes in de zool zijn, maar anders wordt de kans op bacteriële infecties groter. Regelmatig uitkrabben dus, zeker bij paarden met blote voeten die veel op stal staan”.

Hoe sta je tegenover hoefschoenen?

Soe: “Voor één van mijn paarden, die een slechte hoornkwaliteit heeft heb ik hoefschoenen. Ik heb alle spullen om warm te beslaan inmiddels weggedaan, dus dat leek mij makkelijker. Zorg wel dat je goed passende schoenen hebt, of nog beter: laat ze op maat maken! Zelden hebben paarden “de perfecte vorm” van een hoef, en als een schoen niet goed zit zal het zeker gevolgen hebben. Overigens is die slechte hoornkwaliteit genetisch bepaald, daar heb je weinig invloed op. Wel kun je natuurlijk helpen door de voeten regelmatig nat te maken (in tijden van droogte), ze ook te laten drogen als ze juist in een hele natte weide of paddock staan, en te zorgen voor een schone stalbodem. Oudere paarden kunnen groeven krijgen onder invloed van UV stralen, daar heb je ook geen invloed op”.

Hoe denk je over supplementen voor een betere hoefkwaliteit?

Soe: “Natuurlijk kun je de doorbloeding van de hoef met fytotherapeutica stimuleren, maar alles begint bij voldoende beweging. Alleen dan kan het hoefmechanisme (zie hieronder) voldoende functioneren, en door de betere doorbloeding kunnen afvalstoffen beter worden afgevoerd en voedingsstoffen het gebied beter bereiken. Wat is het hoefmechanisme? Bij elke stap die het paard neemt zet de hoef uit onder het gewicht van het paard en krimpt hij in als de hoef weer wordt opgetild. Hierdoor wordt bloed in de hoef en het onderbeen rondgepompt. Dit wordt hoefmechanisme genoemd. Een goed hoefmechanisme voorkomt hoefproblemen en blessures en is belangrijk voor de algehele gezondheid van het paard.

Bron: www.paardenhoeven.info/blog /2012/12/03/wat-is-hoefmechanisme/

Moet je nog wat extra’s doen voor oudere paardenhoeven?

Soe: “Door verandering van spijsvertering, mede ook door slijtage aan het gebit, is het belangrijk om het voer aan te passen, anders kunnen er tekorten ontstaan, en dit zie je natuurlijk ook terug in de (groei van) de hoeven”.

Wat is het ergste dat je ooit gezien hebt?

Soe: “Een paard dat door de bodem van de trailer was gezakt, en waarbij de hoeven zo waren afgesleten dat je tegen het hoefbeen aankeek. Het paard is verbonden, in een stal gezet, en het is gelukkig goed afgelopen met deze Friese merrie”.

Heb je nog eigen ervaringen met paarden die bijzonder waren?

Soe: ”Mijn eerste paard waarmee ik dressuur reed, kreeg na de geboorte van haar veulen bekken scheefstand. Dat wist ik toen nog niet. Pas na verschillende dierenartsen te hebben bezocht, kwam ik bij Dierenarts Eric Laarakker van de Holistische praktijk voor dieren Den Hoek terecht. Daar kwam aan het licht wat er aan de hand was. Door de scheefstand te behandelen, in combinatie met rustig bewegen, is dat weer helemaal goed gekomen. Wonderlijk, want ik durfde al bijna niet meer te geloven dat dit nog na drie jaar goed zou komen…

Ook had ik een hele dikke Haflinger van 11 jaar ergens zien staan, die vreselijk hoefbevangen was. Ze vroegen of ik haar misschien wilde. Nou ja, die heb ik maar meegenomen, op dieet gezet, en dat paard is met speciaal hoefbeslag een heel stuk verbeterd. Daardoor kon ik haar beleren voor de kar. Dat vond ze zo leuk dat ze al hinnekend langs de andere paarden het pad af liep. Helemaal trots dat ze ook meetelde, ook al waren het rustige ritjes. Ik liet haar wel zelf het tempo bepalen, met zo ‘n aandoening kun je het paard niet echt belasten. Het gaat dan om de vreugde die je samen hebt…”