Door Anoniem op
Plof. Daar valt de oproep voor de jaarlijkse gezondheidscheck voor Chato op de deurmat. Net op het moment dat ik klaar ben met het kennisbankstuk over het hondengebit. Tijdens het schrijven had ik me al een beetje ongemakkelijk gevoeld, want pas ik alle adviezen eigenlijk wel goed toe op mijn eigen hond? Hoe staat Chato’s gebit erbij? En is het ons gelukt om een kilootje van zijn gewicht te krijgen? En is dat plekje nu een onderhuidse teek of wat anders? Tijd voor een afspraak.
Onze hond Chato is een vrolijke mix tussen een Portugese waterhond en iets anders. De vader had geen naamkaartje achtergelaten toen hij Chato’s verwilderde moeder zwanger achterliet in een uitgestrekt bosgebied in de buurt van Lissabon. Na de geboorte werd het nestje met daarin Chato, al vroeg opgepakt en na een kortdurende opvang in de buurt, op het vliegtuig naar Nederland gezet. Via een organisatie kwamen wij deze leukerd op het spoor en mochten wij hem, toen hij vier maanden oud was, toevoegen aan ons gezin. Inmiddels is Chato vijf jaar en afgezien van wat gevoelige darmen en wat instabiele gewrichten, tot nu toe helemaal gezond. Vorig jaar is hij voor het eerst getiterd en voor drie jaar afgetekend. Dus alleen de vaccinatie voor Leptospirose (Weil) stond genoteerd bij deze gezondheidscontrole. Die beschermt immers maar voor 1 jaar.
Op zijn hoede
En zo maken Chato en ik op een winderige maandagmiddag de korte wandeling naar Dierenkliniek Het Groote Plein in Weesp. Is dit nu een leuke plek of toch wat minder, zie je Chato denken. Hij huppelt naar binnen, om vlak voor de deur ineens rechtsomkeer te maken. Kom maar, het is goed. Binnen is de sfeer prima. Twee andere ontspannen honden in de wachtkamer, een hartelijk welkom door assistente Annemaria en een vrolijke dierenarts, Ivana Mariee, die ons al snel binnenroept. Chato laat zich op de behandeltafel tillen. Wat gaan jullie doen?
De zogenaamde teek blijkt een ontstoken talgklier. Daar kunnen honden best flink last van hebben. Als het nu weer terugkomt of van kleur verandert moeten we terugkomen voor nader onderzoek en misschien een biopt. Het is goed om plekjes in de gaten houden, soms kan er zich namelijk huidkanker ontwikkelen. Het zal wel loslopen, denken we allebei, maar ik zal het zeker blijven checken!
Check!
Dan begint het bekloppen en bevoelen van Chato. ‘Beetje magere achterhand’, constateert Ivana terecht. Tot halverwege de rug is hij flink bespierd, maar zijn billen blijven achter. Wellicht verklaart dat de instabiliteit rond zijn heupen? Ik neem me voor het product met Wierookboom (Boswellia serrata), Damiana (Turnera diffusa), Echte guldenroede (Solidago virgaurea), Schietwilg (Salix alba), Zwarte bes (Ribes nigrum), MSM (Methylsulfonylmethaan), Glucosamine sulfaat, Chondroïtinesulfaat, Magnesium citraat, Kaliumchloride, Fosfor (calciumfosfaat) weer toe te voegen aan het eten. En ook de oefeningen om de bilspieren te versterken weer op te pakken. Al blijft dat best lastig bij een hond.
Longen en hart. Check! Huid en vacht, prachtig. Lang leve het dagelijkse scheutje Omega-3 olie! Ogen? Iets rood… misschien prikken er soms wat haartjes in? Oren? Ok. Spijsvertering ook stabiel en een kilootje minder op de weegschaal. Hoera. Het heeft dus geholpen dat we oma wat afremmen in het geven van de ongezonde Frolic-jes.
VacciCheck? Niet nodig deze keer, Chato was met een uitslag van 4+, 5+ en 4 vorig jaar, ruimschoots beschermd en voor drie jaar afgetekend. Ivana: “Zo zien we het graag. Alleen de jaarlijkse vaccinatie tegen Weil zou ik adviseren, vanwege al dat water hier in de buurt.” Ben ik het mee eens. Zeker voor een hond die liever uit een plas drinkt dan uit zijn eigen waterbak is extra bescherming wel nodig.
Tandsteen
Nu komen we bij het punt waar ik wat ongerust over ben. Zijn die bruine vlekken op de hoektanden erg? Ivana: “Chato heeft nog steeds een heel goed gebit. Ik denk dat jullie hem wel eens een harder bot geven om op te knauwen? Het grootste deel van zijn tanden en kiezen is mooi schoon. Het klopt dat ik op een paar plekjes wat tandsteen zie, maar dat zou je kunnen oplossen door hem uit te dagen anders op het bot te kauwen en hem zo te dwingen andere delen van de tanden en kiezen te gebruiken. Als dat niet lukt kun je natuurlijk poetsen.”
Het gesprek komt op denta sticks. Als een hond er lang mee bezig is, heeft dit zeker wel een reinigende werking, vindt Ivana. Schrokt hij het op, dan heeft zo’n stick geen enkele zin. Ik vertel over mijn kennisbankstuk en dat ik daarin terughoudend ben over het gebruik van denta sticks. Zoals specialist in hondentandheelkunde Frans Knaake zegt: het doet wel iets, maar het nadeel is de aanwezigheid van granen in dit soort producten. Knaake is de autoriteit op zijn gebied. Zijn presentatie op de cursus ‘Pijn bij Honden’ die ik vorig jaar gevolgd heb, is de leidraad van het kennisbankstuk.
Wij geven Chato met regelmaat een bullenpees. Ivana: “Die zijn inderdaad ideaal voor het reinigen van het gebit. Zo af en toe een uurtje op laten kauwen en dan weer afpakken tot een volgende keer, is een erg goede manier. “Dat doen we dus goed. En met een vaccinatiestempel tegen Weil in het paspoort en vol goede voornemens om vanaf nu toch echt beter te poetsen en vooruit, toch een klein snoepje, stappen Chato en ik de praktijk weer uit. Tot volgend jaar!