Door Anoniem op
Hoe heerlijk is het om met je paard een nieuw bos te verkennen en je honden een nieuwe omgeving te geven om te ontdekken? Samen op pad? Vakantie in eigen land? Leuk voor mens en dier! Dierprofessional Dietske Dijkman beleefde met twee paarden, drie honden én haar paardenvriendin een heerlijk weekend op de Utrechtse Heuvelrug. Een goede voorbereiding bleek het halve werk!
Door Dietske
Ik ga op reis en ik neem mee… mijn paard Ijaba, mijn honden Zaza en Mickey. En natuurlijk mijn vriendin Arlette, met haar paard Soumra en haar hond Effie. Op een zonnige dag in juni laadden we de hele beestenboel in de bus en trailer en trokken naar De Utrechtse Heuvelrug. Slechts een half uurtje rijden van ons huis. Voor zo’n eerste keer meer dan voldoende. Daar wachtte ons in Leusden een schattig huisje op Landgoed Veld en Bosch. Inclusief stallen, buitenbak, paddocks en weitjes op deze pensionstal midden in het bos. Wauw, wat wil een mens en dier nog meer? We hadden er zin in! Leusden, here we come!
Niet over één nacht ijs
Op reis gaan met je paard heeft heel wat voeten in aarde. Want al weet jij dat het een prachtige trip gaat worden, je paard snapt er natuurlijk helemaal niets van. Wat is dat voor een ding waar hij in moet staan? En als dat lukt, wat zijn dat voor een geluiden om hem heen. En waarom beweegt en trilt alles in zijn tijdelijke stalletje op wielen? En als dat allemaal gelukt is komt je paard opeens aan in een vreemde omgeving. Weg zijn zijn vrienden in de wei. Ineens staat hij in zijn eentje in een vreemde omgeving. En als er al andere paarden zijn, dan moet hij daar ook aan wennen. En dan maar hopen dat het klikt.
Niet voor 100%, maar wel voor een heel groot deel kun je je dier zo voorbereiden op een reis dat het niet stressvol aankomt. En als je paard gewend is aan alles wat er bij onderweg zijn hoort, kan ook hij genieten van juist al het fijne van zo’n uitstap: rijden in een natuurlijke omgeving en alle aandacht van de eigenaar. Hoe fijn is dat?!
Stapje voor stapje voorbereiden
En zo gingen Ijaba en ik aan de slag. Hij is nog jong, 6 jaar, en moet aan veel dingen nog wennen. Het naar binnengaan van de trailer was spannend voor hem, maar na een paar keer niet meer. We maakten alvast ritjes in het bos dichtbij huis, zodat hij ook daarvan de geluiden en de wisselende ondergrond leerde kennen. Ik liet hem kennismaken met reisgenootje Soumra. Die was al een ‘diehard’ wat reizen betreft. Het klikte meteen tussen die twee. Fijn! Want twee botsende karakters in een kleine trailer en op een smal bospaadje zou geen succes worden. De paarden ontspannen, wij ontspannen. En andersom. Zo werkt dat gewoon.
Voor de honden zou de reis geen probleem worden. Zij zijn al van puppy-af-aan aan gewend om overal met ons mee te gaan. En met z’n drieën kunnen ze het ook goed vinden. Voor hun betekent in de auto springen, dat er weer een mooie wandeling in het verschiet ligt. En dat weten ze donders goed.
Wat we allemaal meenamen voor ons korte autoritje en weekendje weg zie je in dit filmpje. Het lijkt een heleboel, maar in de praktijk viel dat reuze mee. Echt!
We zijn er!
Met druppels op basis van Saffraan (Crocus sativa), Vleeskleurige passiebloem (Passiflora incarnata) en Hop (Humulus lupulus) als extra ondersteuning, kwamen we aan. De rit naar Leusden was helemaal goed gegaan. Ik zag het direct aan Ijaba toen hij rustig uit de trailer stapte. Waar was hij nu, leek hij me te vragen met zijn ogen? Ik merkte dat hij me volledig vertrouwde. Dat is ook iets wat je moet winnen van je paard. Je krijgt het vertrouwen, als je zelf ook vertrouwen geeft aan je paard. Laat merken dat je alle tijd hebt. Dat er geen haast is en dat er niets vanaf hangt.
Die eerste middag hebben we de paarden laten wennen aan hun nieuwe omgeving, ze hadden een eigen stukje weiland met stevige hekken ertussen. Het is toch anders om zo midden in het bos te zijn. Veld en Bosch is een kleine stal, een bewuste keuze van ons om hier ons eerste weekendje weg te spenderen. Het is al spannend genoeg.
’s Avonds genoten we met z’n vieren rijdend van een schitterende zonsondergang. Wat was het mooi en wat voelde alles goed. De honden waren moe van een lange wandeling, zij konden in het huisje neerploffen op hun eigen kleedjes. Geen kind hadden we meer aan ze. Morgen wachtte ons weer een mooie dag.
Toch geen goed plan!
Tijd voor een mooie buitenrit! De honden hadden we al in alle vroegte laten rennen door het bos. Die konden we met een gerust hart achterlaten in het huisje, ze waren moe genoeg.
Ijaba nam ik eerst nog even mee de bak in. Want stel je voor dat er toch nog spanning in hem zou zitten. Dan had ik liever dat hij eerst in een veilige omgeving zijn bokkesprongen ging maken dan buiten in de ruimte. Het bleek een overbodige maatregel. Maar liever iets voor niets, dan paniek in het bos.
Wat liepen we heerlijk met z’n vieren. Doel van deze dag was een pannenkoekenhuis, anderhalf uur verderop. Daar zouden ze in de paddock kunnen staan, zo beloofde de website. Ideaal. De paarden lekker uitrusten en wij aan een verdiende lunch.
Het liep anders. Het pannenkoekenhuis bleek te staan aan een drukke kruising. Het was er ontzettend druk met overal spelende kinderen en auto’s op de parkeerplaats die af en aan reden. En waar was de paddock? Het bleken dus twee stands te zijn waar we onze paarden konden inzetten. Een afgeschermd plekje in een megadrukke omgeving. Met de spanning van het oversteken van de kruising kwamen we eraan. En eerlijk is eerlijk…ik zat al met mijn hoofd bij het terras.
We maakten de paarden vast, maar toen we allebei de ketting achterlangs wilden bevestigen, draaiden de dieren zich tegelijk om en wilden wegrennen. Wilde paniek! Gelukkig kon ik ze net op tijd vastpakken. Maar wat waren we geschrokken. Wat had er wel niet gebeurd kunnen zijn als ze de kruising waren opgerend?
Lering en weer verder genieten
Natuurlijk namen we onze paarden snel weg van deze plek. Ze ontspanden snel. Dat heeft weer alles te maken met dat wederzijdse vertrouwen. Als je zelf ontspannen blijft, is de paniek snel weer over. Dit kan je dus overkomen ondanks dat je denkt alles goed te hebben voorbereid. Een volgende keer nemen we geen genoegen met een aantrekkelijke website die mooie dingen belooft. Ook een lunchplek gaan we eerst van tevoren goed checken. We willen niet meer voor verrassingen komen te staan. Dat hebben we nu echt geleerd.
De rest van ons verblijf in de Utrechtse bossen genoten we van alles wat er op ons pad kwam. Qualitytime met onze dieren. Met een hoofdletter Q! In drie dagen hebben we met de paarden 35 km gereden en waren we 9 uur onderweg. Tel daarbij de mooie lange boswandelingen op met de honden, dan snap je dat we moe, maar zeer ontspannen en voldaan weer thuiskwamen. Wat een heerlijke tijd hebben we gehad!!!
