Door Irene op
Vraag tien deskundigen - op welk gebied dan ook - om advies en je krijgt tien verschillende meningen, ervaringen en wijsheden. Dat geldt ook zeker bij vragen over (dier-)gezondheid. Je moet uit de meeste antwoorden de logica zien te ontrafelen en van alle informatie uiteindelijk je eigen waarheid maken.
Maar als je dan - in een al hectische situatie met een keizersnede puppenkind - wordt geconfronteerd met dubieuze ontlasting van de pup (je weet wel, die ik van de dierenarts zelf maar moest blijven opruimen omdat de moeder dat nog niet zelf deed…), dan lig je toch wel wat nachtjes wakker.
Zelfs op de FB-foto, geplaatst en geblogd, herkende niemand (van de 21K mensen die het bericht bekeken) de smurrie die uit mijn puppy kwam. Een gelige drab is normaal bij een pup die moedermelk slurpt, maar de bolletjes erin had ook mijn zus nog nooit gezien. En die fokt al ruim 25 jaar Berner Sennenhonden. Voor degene die het nog niet hebben gezien, scroll even naar beneden.
En toen begon de echte zoektocht
Op Internet nergens foto’s van soortgelijke ontlasting, wel omschrijvingen van grijze, beige en gele drab, maar over de bolletjes erin kon ik echt niets vinden.
Vervolgens een aantal van mijn bevriende dierenartsen gebeld en de foto aan hen doorgestuurd, evenals aan de lokale behandelend dierenarts en het dierenziekenhuis.
De reacties waren als volgt:
“Lijkt alsof hij een bestanddeel van de melk niet kan verteren. Ofwel lactose ofwel vet. Kan ik niet zien op de foto”
“Kan dat komen door de pijnstillingsmedicatie Carporal na de keizersnede?”
Ik kijk op de bijsluiter van het middel en zie: “Niet bij zogende teven...”
De dierenarts zegt vervolgens: “Ik weet niet of dat dit effect heeft. Het is standaard pijnstilling bij chirurgische ingrepen; ook bij keizersnedes. Misschien is er iets anders met z'n spijsvertering aan de hand; als het aanhoudt zou ik z'n ontlasting laten onderzoeken denk ik.”
“Nou ik zou me daar niet zo’n zorgen over maken. Pijnstilling is heel belangrijk, juist ook voor de acceptatie van de pup. Door pijn en stress is dit wel eens lastig en die ontlasting zou ik zeker niet kunnen linken aan de pijnstiller hoor! Even in de gaten houden. Maar ja, dat hoef ik jou niet te zeggen natuurlijk “
“Ik zie net dat je een keertje geitenpuppymelk hebt moeten geven; wellicht is het een eenmalig dingetje. Schade aan lever of nieren, dat zal wel meevallen! Gewoon goed blijven opletten".
“Het zou slecht functioneren van de pancreas kunnen zijn, de omzetting van vet is niet ok, misschien is het EPI, pancreas-insufficiëntie”. Dit kon overigens later worden uitgesloten omdat dat zich meestal pas openbaart na 4 maanden.
“Het zijn hoogstwaarschijnlijk caseïne-bolletjes. Je pup krijgt veel te veel melk binnen en maakt daar in de darmen een soort kaas van. Probeer de melkopname iets te beperken door niet meer aan te leggen.” Dit was het meest logische antwoord tot nu toe, van mijn eigen dierenarts.
Inmiddels ben ik via de eerste blog in contact gekomen met Natascha, voormalig fokster van Ridgebacks die ook een eenling-nestje had, met de volgende tips die zij van haar dierenarts had gekregen:
“Zorg dat de pup niet te veel eten binnen krijgt de eerste weken, want anders krijg je een ‘zwemmer’, dat is een pup die te zwaar is om op zijn eigen beentjes te gaan staan. Die gaat met zijn pootjes zwemmen en daar krijgt hij wellicht later last van in de gewrichten. (Er zijn overigens ook andere oorzaken voor het ontstaan van zwemmerssyndroom). Lees hier een stuk over zwemmerssyndroom geschreven door Dierenkliniek Sleeuwijk.
Om obstipatie te voorkomen is het van groot belang dat de pup voldoende vocht binnenkrijgt. Geef daarom één van de twee keer dat de pup wil gaan drinken wat lauw water met een spuitje, zodat hij niet te zwaar wordt, met eventueel een druppeltje olijfolie.”
Nou, dat is iets wat ik zelf makkelijk kan doen. Omdat ik de pup al vierentwintig uur niet meer heb zien poepen en hij een dikke buik heeft pas ik die tip gelijk toe. Ik doe daar een beetje Probiotica bij, op advies van weer een andere dierenarts, want hij is immers niet normaal geboren en dus niet in contact gekomen met de juiste bacteriën in en na het geboortekanaal van de moeder. Vervolgens lees ik op internet dat zo’n druppeltje olijfolie schadelijk kan zijn voor de darmpjes van zo’n kleine en dat een klysma beter is. Dat is informatie die ik iets te laat lees, want het druppeltje olijfolie zit er al in. En met succes, want een half uur later heeft Zari iets op haar neus: normaal gekleurde ontlasting van de pup! Waar je al niet blij mee kan zijn.
“Dek de voorste 6 tepels af bij het drinken om melkklierontsteking te voorkomen bij de moeder. Laat de pup alleen aan de 2 of 4 achterste tepels drinken. De voorste 6 tepels drogen dan in”
Allemaal superlogische tips, maar de dierenarts van de Faculteit, afdeling voortplanting, denkt hier echt anders over en zegt: “Het is een kwestie van vraag en aanbod. Geef niets extra’s in de vorm van water of olie. Geef hoogstens de moeder géén extra voer, omdat ze slechts 1 pup hoeft te zogen. Laat de natuur haar gang gaan, dek ook geen tepels af en zorg voor een ruwe ondergrond zodat de pup voldoende grip heeft bij het drinken en het proberen om te gaan staan”
En wederom aan mij de keuze!
Moeder en pup worden ondersteund met PUUR druppels ter ondersteuning van de uterus, extra vitamines, probiotica, vitamine D en een activerende druppel van PUUR tegen stress.
Wordt vervolgd..
