Door Katja Slippens ... op
Topsy valt Mechelaar aan
Soms zit een ongeluk in een klein hoekje, soms is het een eigenwijze terriër die ergens iets van vindt. Wij hebben jaren lang een roedel mechelse herders gehad, wel vijf teven tegelijk in één huis samen en dat ging prima. Na verloop van tijd wijzigt door natuurlijk verloop de samenstelling en ook de functie van de individuen. Zo kwamen we op het punt dat we nog drie mechelse dames hadden en één Manchester terrier. Dit ging nog steeds goed, Alice mijn reactive onzekere dame had de leiding overgenomen van haar moeder Franny. Ik had gehoopt dat mijn evenwichtige Ziva die taak zou overnemen maar helaas, Ziva zag dat niet zitten. Het ging zo jarenlang goed, Alice was niet echt een aanwezige baas en het leek niet echt op leiding maar de roedel was rustig en er was geen ruzie onderling. Alice verliet ons op een onvermijdelijk moment en nu hoopte ik weer dat Ziva eens de touwtjes in handen zou nemen, weer vond Ziva dat niet nodig.
Leiderschap
Dayzee, de jongere teef in huis, miste dat leiderschap en ging zich onredelijk gedragen tegen Ziva, daar had Ziva wel een mening over en de ruzies werden heviger en gevaarlijker. Eenmaal een teef boos, dan blijft ze boos. We moesten nu toch de twee overgebleven mechel dames scheiden. Zo verbleef de één in huis als de ander in de tuin was, en omgekeerd. Sliep de één in de bench in de gang en de ander in de woonkamer, en werkten we met een sluis systeem via de bijkeuken. Alleen buiten konden we nog wandelen met beiden samen, ook los. Daar konden wij zelf de groep managen. Aan Zivas zijde was eerst Batty en later Topsy gekluisterd. Topsy kreeg blijkbaar uit deze arrangement mee dat Dayzee dus niet bij Ziva en haarzelf mocht komen in huis. Dat dus Dayzee niet naar binnen mocht als Topsy binnen was.
Het onbewaakte moment: vlam in de pan
Ik had niet opgemerkt dat de schuifpui nog open stond en liet Dayzee de tuin in via de bijkeuken. Dayzee stapte dus vrolijk van de bijkeuken de tuin in om vervolgens weer vrolijk via de schuifpui de keuken in te stappen. Topsy zag dat en vond daar wat van. Dayzee mocht niet in de keuken zijn en Topsy viel Dayzee dus aan! Dayzee verweerde zich meteen en hapte in Topsy . Dayzee houdt dan gewoon vast en laat niet meer los, ze gaat dan ook schudden en scheuren. Ik rende meteen naar de twee honden en nam ze mee naar de bijkeuken, zo snel mogelijk weg van Ziva anders had ik er nog eentje in het geworstel, zo kon ik vermijden dat het een drie honden gevecht zou worden. Gauw de deur dicht gedaan en met veel moeite Topsy uit de bek van Dayzee bevrijd. Terwijl ik ervoor zorgde dat Dayzee niet kon gaan schudden met Topsy in haar bek. Dit doe ik door de hond met de voorpoten van de grond te tillen. Topsy viel op de grond en voordat ik Dayzee de gang in kon werken sprong Topsy zo weer regelrecht de bek dan Dayzee in. Nu had Dayzee dus Topsy's oor te pakken. Topsy gleed langzaam uit de bek van Dayzee en het oor werd hierdoor flink beschadigd, Ik bleef Dayzee ervan weerhouden om te gaan schudden en één maal op de grond beland bedacht Topsy zich gelukkig wel om weer in de aanval te gaan en kon ik Dayzee de gang in werken.
Stress en beschadiging
Flink in de stress heb ik eerst even de schade opgenomen, Dayzee mankeerde niks maar Topsy's oor was aan één kant, de bovenkant, beschadigd, een winkelhaak in het bovendeel en een driehoekig stukje vacht was er af gebeten. Gelukkig geen diepe scheur en niet door en door. Ik hoopte dat ik een bloed oor kon voorkomen en spoelde de wond goed uit met een spoelvloeistof op basis van honing en daarna heb ik de honingzalf toegepast en twee keer per dag deze werkwijze herhaald. De druppels met o.a. Ribes nirgum, Bellis perennis, Arnica montana en Ruta graveolens hebben we allemaal maar even genomen tegen de stress, eerst elk kwartier 10 druppels en daarna alleen Topsy vier keer per dag om het genezen te bevorderen. Met het schoonhouden van het oor en de behandeling met honingzalf heb ik ervoor gezorgd dat de wond snel genas. Meer was er niet te doen, hechtingen waren niet nodig. Ze heeft nu een kaal stukje overgehouden waar de stuk vel is weg gehapt, maar dat bloed oor is er gelukkig niet gekomen. Ik denk niet dat de kleine terriër hier iets van geleerd heeft.
Moeilijke maar de beste keuze voor de roedel
Voor Dayzee hebben we nu een veel fijner oplossing gevonden, ze is bij haar grote Mechelse herder vriend Jingo gaan wonen, ze ging twee keer per jaar met hem en zijn baasjes op vakantie, ski-jorren , cani-trailen en agility lopen. Pasgeleden is zij in Engeland met haar nieuwe vriendin Beste Belgische herder in de agility geworden. Ze heeft het fijn, de stress is er af, zowel bij haar als bij ons. Dit is de eerste keer dat ik een hond heb moeten herplaatsen, het is beter voor iedereen maar het is een moeilijke stap geweest. Achteraf gezien had ik het veel eerder moeten doen, maar dat is achteraf praten.