Door Irene op
Irene Rol reageert op het artikel in Hart van Dieren, waarin verteld wordt dat een fokker van de rechter een historisch hoge schadevergoeding van 19.000 euro moet betalen aan drie eigenaren, die bij de fokker honden met erfelijke aandoeningen hadden gekocht.
Tekort aan honden
Er zijn ieder jaar in Nederland 150.000 nieuwe honden ‘nodig’, zo is de vraag van (potentiele) dierenbezitters. Er worden in ons land 120.000 honden gefokt, dus we komen er 30.000 ‘tekort’. Veel honden worden daarom uit het buitenland gehaald, helaas ook niet allemaal in al te beste conditie.
Grote vraag pups
Met te weinig dieren wordt een te groot aantal pups geproduceerd. Hierdoor zijn de honden vatbaarder voor ziekten en aandoeningen. Dit in combinatie met het fokken op uiterlijke kenmerken in plaats van op gezondheid en gedrag, heeft veel problemen veroorzaakt. Er kan onderscheid gemaakt worden tussen erfelijke ziekten en uiterlijke kenmerken, die onhandig zijn voor de hond.
Mooi, maar niet fijn
Deze laatste, schadelijke raskenmerken, betreffen het uiterlijk. Vaak door de mens als ‘mooi’ bestempeld, maar voor de hond niet zo prettig. De korte gedrongen neus van de Franse Bulldog is hiervan een voorbeeld, net als een huid met veel te veel plooien zoals bij de Chow Chow. Deze laatste heeft ook veel last van naar binnen krullende oogleden (entropion) en nog tien andere aandoeningen.
Ridge
Ook een voorbeeld is de ridge van de Rhodesian Ridgeback, die er doelbewust is ingefokt. Deze ridge geeft een verhoogd risico op de aandoening dermoïd sinus. Hierbij zit er een holte (sinus) in de huid op de rug, die soms doorloopt tot aan het wervelkanaal, met een open verbinding met het ruggenmerg tot gevolg. De pups die met een sinus worden geboren, worden bijna altijd ingeslapen.
Aandoeningen op latere leeftijd
Het gaat bij veel rashonden niet om een uitzondering, maar juist om veel voorkomende aandoeningen. Bijvoorbeeld degeneratieve myelopathie - een aantasting van het ruggenmerg - met symptomen als zwakte in de achterhand, verlies van coördinatie en uiteindelijk verlamming tot gevolg. Een ernstige aandoening, die helaas pas zichtbaar wordt op een leeftijd vanaf 5 jaar. Bij ruim 20 bekende rashonden komt deze ziekte voor.
Kortom, ik ben blij met het optreden van deze rechter. De NVWA zou wat mij betreft zeer streng mogen optreden tegen broodfokkers. Daarnaast moeten er richtlijnen en hulpmiddelen komen met DNA-onderzoek om zogenaamde ‘matchmaking my dog’ mogelijk te maken voor een gezonde huishond. Hille Fieten en Sylvia Keijser van het ExpertiseCentrum Genetica Gezelschapsdieren introduceerde hiervoor vorig jaar een plan van aanpak. Het klinkt misschien als verre toekomstmuziek, maar met de nieuwe technologieën zou het snel geregeld kunnen zijn. Voor het vaststellen van erfelijke ziektes moet bij een verhoogde frequentie in een bepaald ras een incidentiemeting komen en als dit voorkomt in bepaalde families moet er een goede registratie van afstamming en ziektegegevens komen.