Peesblessures, een nachtmerrie voor paard en eigenaar

Door Kelly van Phytonics

NML health schrijft - vaak in samenwerking met Phytonics - gastblogs voor verschillende zakelijke relaties. Deze blog over peesblessures werd onlangs gepubliceerd op de website van HorseFitShop en geeft goed weer hoe je met supplementen het herstel van pezen goed kunt ondersteunen. 

Een peesblessure, dat wil je echt niet voor je paard! Vaak is chronische overbelasting de boosdoener, maar ook een overrekking kan een pees beschadigen. Een peesblessure is een hardnekkige klacht die langdurig voor pijn en ongemak kan zorgen. Voorkomen dat je paard een peesletsel oploopt is natuurlijk het allerbelangrijkste, maar als het dan toch gebeurt is het goed om te weten wat je moet doen om je paard zo snel mogelijk te laten herstellen.

Slecht doorbloed, traag herstel

Een pees is opgebouwd met bundels met peesvezels. De peesvezels zijn onderling met elkaar verbonden door een verbindingsstof (collageen).  Op verschillende plaatsen is de pees omgeven door een peesschede die is gevuld met ‘smeervloeistof’(synovia).
Binnen de pees liggen maar heel weinig bloedvaten, waardoor de aanvoer van voedingsstoffen en de afvoer van afvalstoffen beperkt is. Dit verklaart meteen waarom een peesbeschadiging meestal traag geneest.
Een peesontsteking is het gevolg van een verscheuring van afzonderlijke peesvezeltjes. Meestal wordt dit veroorzaakt door (langdurige) overbelasting. Kleine scheurtjes (microtrauma) in het peesweefsel herstellen vaak weer vanzelf, maar als er te veel en te vaak scheurtjes ontstaan volgt er een groter trauma (macrotrauma) en ontsteking. Het paard is dan meer of minder zichtbaar kreupel en er is sprake van een zachte, warme zwelling.

Blessures kunnen ook ontstaan doordat het paard zichzelf aantikt met de achterbenen, dit noem je een peesklap. Deze acute blessure geeft een letsel aan de buitenzijde van de oppervlakkige buigpees. Ook kan het paard een acuut trauma oplopen als hij zich bijvoorbeeld verstapt.

Voorkomen…altijd beter

Ik doe altijd mijn uiterste best om te voorkomen dat mijn paard een peesblessure krijgt. En dat is nog best een uitdaging met zo’n grote, jolige en vrij lompe jongen. 
Daarom begin ik mijn training altijd met een goede warming up en geef ik mijn paard beschermers om de benen (al is dit ook een discussiepunt natuurlijk) en na de training zorg ik weer voor een goede cooling down. Ook door mijn paard regelmatig op verschillende bodems, (hard, zacht, ongelijkmatig) te laten trainen vergroot ik zijn stabiliteit en conditie van pezen en spieren.

Struikelpartij

Onlangs reed ik met mijn paard een les toen hij halverwege ineens bij het rijden van een galopwissel een, niet geplande, sprong maakte. In de landing struikelde hij en stond vervolgens op drie benen. Dat was schrikken! Maar nog geen minuut later stapt hij weg alsof er niets gebeurd is en konden we de les vervolgen zonder enige onregelmatigheid. Ook na de les was er niets aan het been te zien en koelde ik de benen, zoals ik dat altijd doe na een training. Gelukkig, die struikelpartij lijkt geen gevolgen te hebben gehad.

Schijn bedriegt. Toen ik de volgende dag bij mijn paard kwam zag ik het meteen: mank! Het been is dik en gevoelig en echt, hij loopt niet goed. Meteen gaan de alarmbellen af. Het zal toch niet… Wat er ook mis is, eerst moet die zwelling weg. Dus koelen en stappen maar. Ook ben ik direct begonnen met het smeren met fytotherapeutische middelen, om de zwelling te laten afnemen, afvalstoffen sneller af te voeren en een eventuele ontsteking tegen te gaan.

Scheur of overrekking?

Na een paar dagen werd de zwelling langzaam iets minder, maar het zat me toch niet lekker. Dus naar de dierenarts voor een scan. Na het voelen en monsteren van het been vreesde de dierenarts voor het ergste. Ik begon hem ook steeds meer te knijpen. Wat was ik blij met de uitslag van de scan: de pees was nog geheel in tact! Wel was er een irritatie van de pees te zien, die dus ook de zwelling in het been veroorzaakte. Te vergelijken met een flinke bloeduitstorting. Nou, dat moet over kunnen gaan.

Herstelperiode

Geduld is een schone zaak. We kregen het advies het paard pas weer te belasten als de zwelling weg was en het been mooi dun. Wanneer hij met een dun been weer rad zou lopen, konden we weer beginnen met rustig trainen. 

Tijdens de gehele herstelperiode hebben we het paard ondersteund met antioxidanten en organische zwavel, belangrijke stoffen voor het goed functioneren van de lichamelijke ontstekingsremmende processen. Zwavel is bovendien een belangrijke bouwsteen van bindweefsel en zorgt voor gezonde en sterke pezen en bindweefsel.  Ook heb ik mijn paard druppels met extracten van specifieke kruiden voor pees en lever gegeven. Deze bevorderen het herstel en zorgen voor de afvoer van afvalstoffen. 

Lever

De lever heeft, ook in de Westerse geneeskunde, een reinigende functie voor het lichaam. Het maakt giftige stoffen onschadelijk en dient als opslag voor bloed. Volgens de Chinese geneeskunde staat de leverenergie van een paard in directe verbinding met pezen en hoeven. Bij een verstoorde leverenergie kunnen klachten optreden als brokkelhoeven of peesproblemen. Dus merk je dat je paard gevoeliger wordt voor peesblessures, vergeet dan ook de lever niet.

Mijn jolige vriend is inmiddels weer helemaal hersteld. En ik? Ik heb wederom geleerd dat een ongeluk in een klein hoekje zit. Gelukkig kon ik helpen.