Door San op
Voor deze editie van ’In gesprek met’ zoek ik Karin Degeling op. In Midwoud begon zij in 2009 met ‘In het rechte spoor’, waar zij paarden en hun eigenaars begeleidt in de methode ‘Rechtrichten’ van Antoine de Bodt.
Op haar website legt Karin uit: “Rechtrichten, waarom? Willen we een paard berijden, dan moeten we het paard voorbereiden. Doen we dat niet, dan zal het paard ons slechts vervoeren in zijn natuurlijk scheve houding. Het paard moet leren om de ruiter in de juiste houding te dragen. Rechtrichten helpt daarbij."
En wat is het? “De natuurlijke scheefheid heeft een spiertechnische oorzaak. Door correcte training kunnen veel problemen opgelost of liever nog, voorkomen worden. Deze training heet rechtrichten. Het paard wordt zo gegymnastiseerd dat de stijve korte spieren aan de holle zijde langer en minder sterk worden door ontspanning en de lange zwakke spieren korter en sterker worden door aanspanning. Het eindresultaat is een rechtgericht paard dat zich in beide richtingen gelijkmatig buigt in een correcte houding achter een perfect gelijke aanleuning, onder een ruiter die het paard in balans berijdt."
Karin geeft op locatie ook trainingen in rechtrichten.
Karin, als inspiratiebronnen noem je Pieter Baalbergen en Antoine de Bodt. Kun je daar wat over vertellen?
“Pieter Baalbergen is de grondlegger van Terra Natura. Een geniale man in het communiceren met paarden. Met Sjoerd van de Blinkert - mijn 1e eigen paard, Fries, 180 hoog en mega-dominant - kwam ik bij hem terecht. Voor het eerst in mijn 40-jarige omgang met paarden stond ik tegenover 800 kg spieren met een lief, maar onverzettelijk karakter. Pieter heeft me geleerd daar mee om te gaan. Zonder geweld, maar puur op leiderschap.”
“Sjoerd werd bij zijn vroegere instructeur steeds slechter: hij wilde niet buigen, galoppeerde niet en meer van dat soort problemen. ‘Het is nou eenmaal een Fries’, zeiden de ‘kenners’ om me heen. Maar het is toch ook gewoon een paard, dacht ik. Antoine de Bodt kwam op mijn pad en noemde Sjoerd extreem rechtsgebogen. Hij leerde mij hoe dat in elkaar zat en ik had een ander, geweldig paard. Daarom ben ik bij Antoine in de leer gegaan en heb ik vervolgens mijn papieren gehaald. In 2009 begon ik zo met ‘In het rechte spoor’.
Wat waren jouw eerste ervaringen met/ herinneringen aan paarden?
“Ik was 2 jaar en mocht een stukje meerijden op het paard van de schillenboer. Mijn liefde voor paarden zat er dus al vroeg in.”
Wat is het ergste dat je ooit gezien hebt, dat wat de meeste indruk op je maakte?
“Het ergste vond ik het filmpje uit 2009 waarop te zien was hoe topruiter Patrik Kittel bij zijn paard een dooie blauwe lap vlees, wat zijn tong bleek te zijn, terug propte in de mond, de neusriem wat strakker deed en gewoon doorging met de wedstrijd.”
“Dichter bij huis: het verdriet van mensen als het paard stuk is en weg moet, terwijl ze geen idee hebben dat ze zelf de grootste oorzaak zijn”
Wat drijft jou, waar komt jouw passie vandaan en wat is jouw doel?
“Ik wil iets goeds brengen in de paardenwereld. Ik houd van de paarden, alle paarden. Ik heb niks met status, afstamming, classificering et cetera. Ik houd van de persoon achter die mooie bruine ogen. Ik wil ook rijden, zo egoïstisch ben ik wel. Maar dan wel correct en zonder geweld. Mijn motto: al wordt je er wereldkampioen mee, dat maakt het nog niet oké.”
Wat is volgens jou het grootste misverstand over paarden?
“Het zijn paarden, geen denkende rationele wezens.”
Wat vind je het leukste om te doen: rijlessen of trainingen op locatie geven of zelf trainen?
“Het liefste rijd ik zelf. Helaas word ik ouder en daarmee ook minder heldhaftig, dus ik stap niet meer zo als vroeger op elk paard. Daarom heb ik meer tijd voor lesgeven en vind ik dat - als de combinatie het serieus neemt en er ook voor gaat - toch ook een heel mooi proces. In de les zijn we met z’n drieën: de ruiter, het paard en ik. We hebben alle drie een stem.”