Door Katja Slippens ... op
Na een winter met hindernissen – vorige camper total loss en een flink verkouden TOPsy – waren de honden en ik helemaal klaar voor het nieuwe wedstrijdseizoen. De nieuwe camper was getest en geschikt bevonden om de grote afstanden tussen wedstrijdlocaties door heel Europa veilig af te kunnen leggen. De honden hadden bovendien in maart de eerste wedstrijdervaring van het seizoen opgedaan met een leuke benefietwedstrijd in Hoogerheide voor het Sofia Kinderziekenhuis.
We hadden er weer zin in, het voorjaar tegemoet en de wedstrijden lonkten al. Deze winter hadden we besteed aan de training van de onstuimige Dayzee en aan het opbouwen van de conditie van de 10-jarige Ziva. Stap voor stap werkten we zo toe naar de WK Agility Mechelse Herders (FMBB) in Frankrijk in mei. De opbouw ondersteun ik naar volle tevredenheid met een poeder op basis van Wierookboom (Boswellia serrata), Damiana (Turnera diffusa), Echte guldenroede (Solidago virgaurea), Schietwilg (Salix alba), Zwarte bes (Ribes nigrum), MSM (Methylsulfonylmethaan), Glucosamine sulfaat, Chondroïtinesulfaat, Magnesium citraat, Kaliumchloride, Fosfor (calciumfosfaat) en een kwalitatieve omega-3 visolie. Ziva krijgt er nog Cholodin extra bij. Zij kan namelijk nog wel eens afwezig zijn, maar met Cholodin gedraagt zij zich mentaal weer als een fitte 7-jarige. Dayzee krijgt een kruidenmix van Magnesium citraat, Meidoorn (Crataegus oxyacantha), Natriumfosfaat/Sosium phosphate, Hop (Humulus lupulus), Sint-janskruid (Hypericum perforatum), Dong Quai (Angelica sinensis), Japanse notenboom (Ginkgo biloba), Zink, L-Tryptofaan, Vitamine B3, Vitamine B6 voor haar concentratie tijdens trainingen en bij wedstrijden krijgt ze er een activerende druppel op basis van Saffraan (Crocus sativa), Vleeskleurige passiebloem (Passiflora incarnata), Hop (Humulus lupulus) bij.
Op 15 maart gaven we nog een seminar in een manege in Zeewolde en toen kwam ineens op 16 maart die persconferentie. Wat een schok! Alles gesloten, restaurants, sporthallen…
Sindsdien staat de camper werkeloos voor de deur
Voor ons betekende dat: geen training geven, geen training nemen en geen inkomsten. Wedstrijden werden afgelast, elke week volgde weer meer nieuws over uitgestelde en afgelaste wedstrijden. Uiteindelijk worden in Nederland alle wedstrijden tot 1 september afgelast. Geen kwalificaties voor het Europees Kampioenschap, geen WK selecties voor het FCI in September. Het WK FMBB in mei - waar we jarenlang zo hard voor hebben gewerkt hebben en waarvoor ik mij met allebei de Mechelse herders voor had geplaatst - werd eerst uitgesteld tot augustus en daarna afgelast. Wellicht de laatste WK voor Ziva, haar achtste WK Agility voor Belgische herders op een leeftijd van 10 jaar! Een flinke leeftijd voor een sporthond. Dit had zo wel eens het laatste seizoen kunnen zijn. Eindigt haar sportcarrière op deze manier zo onverwacht en abrupt? Voor Dayzee, die al zeven is zou dit de eerste keer worden. Gezien haar onstuurbaarheid was het al een wonder dat ik haar heb kunnen plaatsen voor dit WK. Of het ons een volgende keer weer lukt om zover te komen is nog maar de vraag, ook zij wordt ouder.
Dealen met onzekerheid: wat kan er wel onder deze omstandigheden?
Ook de onzekerheden omtrent de pandemie spelen een rol, er zijn zoveel vragen. Niemand weet hoe het verder gaat, wanneer ben je veilig, niemand wil ziek worden of iemand verliezen? Topsporters willen na een tijdje weer gaan sporten, voetbalevenementen schreeuwen om het hardst om weer wedstrijden te mogen organiseren. Agility en hondensport valt overal een beetje buiten de boot, weer blijkt dat Den Haag geen enkele idee heeft wie we zijn en wat we doen.
Onze trainingslocatie is een manegebak waar geen paarden gestald worden. Ik kreeg al meteen een bericht dat het hele terrein verboden toegang was. Wat nu? Ik heb het RIVM gebeld en uitgelegd wat wij doen bij de hondenschool. Resultaat: ik mocht wel 1 op 1 les gaan geven met in acht neming van de RIVM-richtlijnen. Toen ik dat meldde aan mijn vrienden van Facebook barstte de hel los: binnen een mum van tijd waren daar 200 reacties. Veel veroordelingen, terwijl ik alleen had gemeld wat het RIVM mij verteld had. Ook veel vragen van collega hondenschoolhouders over de interpretatie van het standpunt van de RIVM. Ik heb mijn hondenschool even gesloten om mij verder te kunnen beraden hoe het nu verder moet. Een tijd van bezinning en rust was hier zeker even nodig.
Met mijn honden zette ik hun training voort: een goede vriendin van mij heeft Agility toestellen in de tuin staan waar we gebruik van mochten maken en mijn eigen kas biedt ook de mogelijkheid om te blijven trainen. TOPsy de Manchester terriër is met haar ‘Running contacts’ bezig, een training die 3x in de week een herhaling vraagt. Dayzee traint technische zelfstandigheid. En samen met Ziva gaat Dayzee driemaal per week relaxed met de fiets mee en wordt er lekker gezwommen.
Lekker dat mooie weer, maar wat een gevolgen voor de omgevingsdruk! Snel de STOP! Animal Bodyguard druppels gehaald voor de meiden. Zo zijn we daar ook weer mooi van af. Als we langs het hoge gras gaan fietsen of in het bos wandelen spuit ik de honden ook even extra in met de ProtecTick spray.
Uit de ratrace
Even uit de ratrace stappen en pas op de plaats maken, dat kan natuurlijk geen kwaad. In mijn tuin ben ik twee moestuinbakken in de oude kennel gaan bouwen en de achtertuin krijgt een opknapbeurt. Jarenlange verwaarlozing, keiharde vaste kleigrond, enorme wilde struiken en bomen, eindelijk is er tijd om er wat aan te doen. Zodat we, als we deze zomer thuis zitten, wat moois hebben om naar te kijken. Vakantie in eigen tuin! Ook het huis wordt opgeruimd, dat is echt nodig. Ik ben een beetje een hamster en bewaar alles! Nederland klust wat af op het ogenblik, de tuincentra en doe-het-zelf winkels doen goede zaken en de recycle perrons kampen met urenlange files. Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd, zei mijn moeder altijd. Dat geldt blijkbaar voor iedereen.
Vanaf 11 mei mag de hondenschool weer training geven in de manege. We hebben er zin in, uiteraard worden hierbij de adviezen van de RIVM streng opgevolgd. Eén ding is mij nu extra duidelijk: ik doe vanaf nu minder mee aan de ratrace en ga mijn wedstrijden meer doseren. Er is meer te genieten dan alleen van Agility. Met mijn meiden eens er anders op uit zodra dat weer verantwoord is. Wie weet wat de zomer gaat brengen. Als het geen reis met de camper wordt naar de bergen dat is dat niet erg. Fijn met de meiden hier in de tuin is het volop genieten van de kleine dingen samen.
Ik hoop dat iedereen zo goed mogelijk deze tijden doorkomt, blijf gezond allemaal!
