Uit de praktijk van Anneke... kleine Westie Beertje hoest

Tring – telefoon. Het is de vrije dag van de assistente en omdat ik een paar minuten heb en de volgende klant nog niet in de wachtkamer zit, neem ik zelf op en noem mijn naam. “Ja, met uche - uche – kuch – hoest, ik heb een hond hoest – hoest – uch afspraak kuch – hoest – hoest’’, hoor ik aan de andere kant van de lijn. Het is niet meneer zelf die zo kucht en hoest, maar een hond. Betere informatie over waarom iemand een consult wil voor zijn dier, kan ik niet krijgen dan het zo zelf te horen. Hoewel ik binnen afzienbare tijd met vakantie ga en de agenda al meer dan vol zit, kan dit duidelijk beter niet wachten tot erna; we spreken af voor over een paar dagen. 

In de tijd ertussen lees ik het dossier van de dierenarts vast door, maar dat biedt weinig informatie. Beertje is een West Highland White Terriër reu van ruim 11 jaar oud en relatief probleemloos door het leven gegaan. Op af en toe een oorontsteking en wat vage jeukklachten en de te verwachten gebitsbehandeling na, valt alleen op dat hij een keer een neusbloeding heeft gehad. Verder hoest hij al een tijdje. En omdat dit de laatste weken snel erger is geworden is dit de reden om naar de dierenarts te gaan. Er bestaat een vermoeden van longfibrose; er is echter geen onderzoek gedaan om die diagnose te bevestigen.

Longfibrose

Wat artrose is voor een gewricht, is fibrose voor een orgaan. Simpel gezegd slijtage. De longen zijn een verzameling blaasjes die zich met lucht kunnen vullen. Al die blaasjes zijn van elkaar gescheiden door een heel dun wandje, waar de bloedvaten doorheen stromen. Het wandje is zo dun, dat zuurstof vanuit de lucht in de blaasjes naar het bloed kan overgaan en de koolstofdioxide vanuit het bloed naar de longblaasjes om uitgeademd te worden. Bij longfibrose worden de wanden van de blaasjes steeds dikker door bindweefselvorming en kan de uitwisseling van gassen niet meer goed plaatsvinden. Dit heeft tot gevolg dat er zuurstoftekort optreedt en dat verklaart zowel het hoesten, als de lusteloosheid en het verminderde uithoudingsvermogen. 

De oorzaak van longfibrose is onbekend, al komt het vaker voor bij kleine terriërachtigen en dan met name de Westie. Er is geen werkzame therapie bekend en de ziekte leidt uiteindelijk altijd tot de dood. Euthanasie is de enige manier om lijden te voorkomen. Ik heb weinig ervaring met longklachten en geen enkele met longfibrose. Regulier is al gekeken of prednison, een bijnierschorshormoon, iets deed, maar de bijwerkingen waren erger dan het positieve effect rechtvaardigde. Ook een antibioticumkuur bracht geen verlichting. Maar ik heb geleerd dat waar je regulier soms vastloopt met behandelmogelijkheden, er vanuit een holistische visie vaak nog best ingangen te vinden zijn en het proberen waard. 

Kwaliteit van leven

Ik bespreek dit alles met het baasje: het enige dat ik kan doen, is proberen Beertje zo lang mogelijk zo goed mogelijk te houden en de achteruitgang te vertragen. Ik leg uit dat waar het normale verloop is dat een dier steeds verder achteruitgaat tot er een moment dat het niet meer gaat, het kan gebeuren dat de behandeling zo goed aanslaat, dat je denkt dat het proces gestopt is en misschien zelfs genezen. Maar dat het dan van het ene op het andere moment helemaal mis kan zijn en dat dat dan toch echt het moment is om hem te laten gaan. Dat moment zie je dan niet zo goed aankomen en kan het afscheid moeilijk maken, terwijl je er normaal meer naar toeleeft, omdat je het aan ziet komen. Meneer begrijpt het en geeft aan dat hij nog zo lang mogelijk wil kunnen genieten van zijn hondje en hem kwaliteit van leven gunt. Want dat is er op dit moment eigenlijk al niet meer: wandelen is bijna niet meer mogelijk, terwijl ze altijd veel liepen. Ook speelt hij niet meer met de andere hond in huis. Het hoesten is zoals te verwachten, het ergst bij inspanning en stress, en gaat dag en nacht door.

Uitgebreid onderzoek

Tijdens het verzamelen van alle informatie, probeer ik al te bedenken welke therapieën en/of middelen hier zouden kunnen helpen. Ik overweeg fytotherapeutische druppels. Dit zijn druppels die het lichaam zelf aanzetten tot actie. En er zijn verschillende enkelvoudige middelen die kunnen passen: Bryonia past bij de droge hoest, Drosera rotundifolia (Ronde zonnedauw) bij hoesten met neusbloedingen, maar dan juist met slijmvorming, Ipecac heeft ook de neusbloedingen en blauw aanlopen bij het hoesten. Ik houd ze in mijn achterhoofd, als ik de hond onderzoek. 

Bij het beluisteren van de longen, zijn er veel bijgeluiden te horen. Het hart klopt snel, maar verder geeft het reguliere onderzoek geen bevindingen. Mijn geïntegreerde onderzoek waarbij ik osteopathisch, chiropractisch en ‘Chinees’ kijk, geeft wel duidelijke afwijkingen en wijzen met name richting de longen en de nieren. De NES Health scan geeft daarnaast aan dat emotioneel trauma een hoge prioriteit moet hebben bij de behandeling.

Ik besluit te gaan voor een combinatie van Chinese kruiden. Omdat dat vaak wat langer gegeven moet worden voor er effect merkbaar wordt, geef ik Beertje een ‘kickstart’ met acupunctuur. Omdat hij zo beweeglijk is, kies ik ervoor de punten te stimuleren met de laser in plaats van met naalden. Ik merk direct verbetering in de punten die ik behandel, wat hoop geeft op verbetering van de klachten. Beertje krijgt twee Chinese kruidenformules mee naar huis. Die werken op zowel de longen als de nieren en gaan het hoesten tegen, zonder die te onderdrukken. Daarnaast krijgt hij NES infoceuticals (micromineralen) mee om de emotionele aspecten aan te pakken. Dit is een oplossing van micromineralen waarin informatie opgenomen is, vergelijkbaar met homeopathische middelen en bloesemremedies.

Een wonder geschiedt

Wekelijks krijg ik een update en er geschiedt een klein wonder. Eerst zijn er kleine vooruitgangen merkbaar, maar binnen enkele weken is het hoesten bijna geheel verdwenen en wordt er weer volop gewandeld en gespeeld. Beertje zal de rest van zijn leven ondersteuning nodig hebben en of hij hiermee langer leeft is de vraag. Maar hij heeft wel weer kwaliteit van leven en dat is het belangrijkste.

Wie is dierenarts Anneke Schellingerhout?

Holistisch werkend dierenarts Anneke Schellingerhout behandelt honden en katten in haar praktijk Jyoti in Heemskerk. Na haar afstuderen aan de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht, promoveerde zij op het gebied van voeding en heeft zij tal van opleidingen en cursussen gedaan. Anneke werkt vooral met osteopathie, chiropractie, IMT, acupunctuur, laser, NES Health, (Chinese) voeding, orthomoleculaire supplementen, Chinese en Westerse kruiden en homeopathie. Daarnaast is Anneke eigenaar en hoofddocent van Supple Spine Institute, opgericht om onderwijs te geven in manuele technieken.

Lees ook het interview met Anneke Schellingerhout ‘Ik zie het als mijn morele plicht kennis over dieren breed te delen’.